దిక్కు తోచని యముడు
స్వర్గం మూసేశారు. ఒక్క కేసు కూడా రావటంలేదని. నరకంలో మాత్రం జనం కిటకిటలాడుతున్నారు. అప్పటికే గవర్నమెంటువారి సిటీ బస్ లో లాగా కెపాసిటీకన్నా ఎక్కువమందినే కూరారు. అక్కడికీ యమధర్మరాజు అర్జంటుకేసులు తప్పితే తీసుకోవద్దని భటులకు గట్టి వార్నింగ్ ఇచ్చాడు. అలా తీసుకువచ్చిన వాళ్ళని భూలోకానికి పంపిస్తాననేసరికి యమభటులు హడలిపోయి భూలోకంలో ఎంత పెద్ద ప్రమాదాలు జరిగినా, ఎన్ని లక్షల ఆస్తి నష్టమయినా మనుషుల ప్రాణాలు మాత్రం దగ్గరుండి జాగ్రత్తగా కాపాడుతున్నారు. అర్జంటు కేసులకి కూడా స్ధలం చూపించలేక యముడు తికమక పడుతూ, ఆకేసులకు కారణభూతులయిన కల్తీదారులనీ, అతివృష్టి అనావృష్టులనూ ఛడామడా తిడుతున్నాడు. అక్కడికీ వరుణుడికి ఇంటర్ ఆఫీసు మెమో ఒకటిచ్చాడు. అతివృష్టినీ, అనావృష్టినీ తగ్గించమని. ఎంతకాలం చూసినా రిప్లయి రాకపోయేసరికి బ్రహ్మదేవుడికి ఒక అప్లికేషన్ వెట్టాడు. సృష్టిని కొంతకాలం ఆపమనీ లేకపోతే చాలా ఘోరాలు జరుగుతాయనీ.
బ్రహ్మదేవుడు అసలే భూలోకంలో గవర్నమెంటువారు కుటుంబనియంత్రణపట్ల చూపే శ్రధ్ధచూసి విసుక్కుంటున్నాడు. వున్నవాళ్ళకి కూడు పెట్టటం చేతకాక నేనిచ్చిన అనేక వనరులను సరిగా వుపయోగించుకోలేక వాళ్ళ చచ్చు మేధస్సును వుపయోగించి వున్న వాటిని కలుషితం చేసుకుంటున్నారని అక్కడికీ ప్రముఖులందరికీ కలలో స్వయంగా కనబడి చెప్పారుట ఈ ప్రయత్నాలు మానమని. కానీ అంతా అయ్యో బ్రహ్మగారు స్వయంగా వచ్చారే అని కనీసం నమస్కారమైనా చేయకపోగా పై వాళ్ళ ఆర్డర్స్ మేమీ విషయంలో మీకేమీ సహాయం చేయలేమని నిర్మొహమాటంగాచెప్పి వెంటనే ముసుగుతన్ని పడుకున్నారుట. పోనీ ఆపై వాళ్ళకే చెప్దామనుకుంటే వాళ్ళు కలలు కనే తీరిక కూడా లేనంత బిజీగా వున్నారుట. అయినా వీళ్ళే యింత మర్యాద చేశారు, వాళ్ళింకెంత చేస్తారోనని, ప్రజలలో తమయందు భయభక్తులు బొత్తిగా తగ్గిపోయాయని దిగులుపడుతున్న సమయంలో చేరిందట మన యమధర్మరాజుగారి పిటిషన్. ఇపుడేమీ చూడను పొమ్మని విసుక్కున్నాడుట చేసేదిలేక.
బ్రహ్మదేవుడికి పంపిన అప్లికేషన్కి కూడా సమాధానం రాకపోవటంతో యముడికి చిర్రెత్తుకొచ్చింది. నాకింకోళ్ళు సహాయం చేసేదేమిటి? చతుర్విధోపాయాలలో ఏదో ఒక ఉపాయంతో నా సమస్య నేనే పరిష్కరించుకుంటానని హూంకరించాడు. నరకంలో వున్న వాళ్ళలో కొందరికి ప్రమోషన్ ఇచ్చి భూలోకం పంపాలనుకున్నాడు. ఏ ఒక్కరూ ముందుకు రాలేదు. పోనీ కొందరినైనా ఏ చిన్న కారణం దొరికినా గట్టి రికమెండేషన్ తో స్వర్గానికి తోసేసి స్వర్గం తెరిపిస్తే కొంతరద్దీ తగ్గుతుందనుకున్నాడు. ఆలోచన వచ్చిందే తడువుగా ఒక పదిరోజులు చిత్రగుప్తుడితో సహా రాత్రింబగళ్ళు శ్రమపడి అన్ని కేసులూ వివరంగా చదివాడు. లాభంలేకపోయింది. ఒకటీ అరా దొరికినాయిగానీ, ఈ ఒకళ్ళిద్దరి కోసం రికమండ్ చేస్తే తమ ప్రపోజల్ వీగి పోతుందనుకున్నాడు. అందులోనూ పెట్టిన అప్లకేషన్ కే దిక్కూ దివాణం లేదయ్యే.
ఇంక ఇదికాదు పని అని చిత్రగుప్తునితో బాగా ఆలోచించినమీదట, నరకంలోని పాపులందరితో ఒక సమావేశం ఏర్పాటు చేశాడు. భూలోకానికి వెళ్ళేవాళ్ళని లక్షాధికారుల ఇళ్ళల్లో పుట్టిస్తానన్నాడు. మంత్రి పదవులిప్పిస్తానన్నాడు. కానీ జీవులంతాఏకమై కన్నుమూసి తెరిచేసరికి పదిమంది మంత్రులు మారుతున్నారు. లక్షాధికారులు భిక్షాధికారులవుతున్నారు. మేం వెళ్ళం పొమ్మన్నారు. అతిలోక సుందరుల రూపమిస్తానని ఆశపెట్టాడు. మామూలు ఆడవాళ్ళనే పదిమందిముందు రోడ్డుమీద నానాగోలా చేస్తుంటే పట్టించుకునే దిక్కులేదు .ఆ సంఘంలో ఇంక ఈ సౌందర్యంతో మేమవస్తలు పడలేము స్వామీ అన్నారు. అయినా భూలోకంలో పెద్దపెద్దవాళ్ళంతా ప్రపంచాన్ని స్వర్గంగామారుస్తామని కడుపునిండా తిండి, ఒంటినిండా బట్ట దొరుకుతుందనీ, ఇలా ఎన్నెన్నో ఆశలు పెడితే నమ్మి నమ్మి విసుగొచ్చింది. స్వర్గం కాదుకదా కనీసం నరకంలో వున్న ప్రశాంతత కూడా లేదక్కడ. ఇంక ఏ ఆశలకూ లొంగం పొమ్మన్నారు.
వీళ్ళు చాలా ఆరితేరిన ఘటాలు, ఇలా లొంగరనుకుని ఎవరూ లేకుండాచూసి ఒక్కొక్కళ్ళనీ పిలిచి బాబ్బాబు అని కాళ్ళూ గడ్డాలూ పట్టుకున్నంత పనిచేశాడు. లాభంలేకపోయింది. యముడుకి చిర్రెత్తుకొచ్చింది. నా అంతటివాణ్ణి ఇలా బతిమాలుతుంటే ఇంత విర్రవీగుతారా అని ఇంక భయపెట్టటం ప్రారంభించాడు. సలసల కాగే నూనెలో వేయిస్తాాననీ, అగ్ని స్తంభాలకు అంటగడతాననీ బెదిరించాడు. ఊహు, లాభంలేకపోయింది. పైగా నమ్రతగా యమధర్మరాజుకు యిలా విన్నవించారు.
ఆయ్యా, యముడుగారూ, తమరు మమ్మల్ని నూనెలో వేయిస్తారో, అగ్ని స్తంభాలకే కడతారో లేకపోతే నీరుగడ్డకట్టుకునే చల్లగాలిలో వదులుతారో అంతా మీ ఇష్టం, మేమేమీ అభ్యంతర పెట్టం కానీ మమ్మల్మి మాత్రం తిరిగి భూమి మీద పుట్టమనద్దు. అక్కడివాతావరణం ఏ క్షణంలో ఎలా వుంటుందో మీ బ్రహ్మగారికే అంతు పట్టటంలేదు. ఆ వాతావరణం తట్టుకోవటం ముందు మీరు చెప్పే బాధలు ఒక లెక్కలోవికావు. ఇంకా మామీద కోపం తీరకపోతే విషవాయువులు వదలండి. కావాలంటే కాలనాగులతో కాటు వేయించండి. ఒకసారి ఎటూ చచ్చాంకనుక చావంటే భయం లేదు. బాధంటారా? భూలోకంలో కల్తీ మందులూ, కల్తీ వస్తువులు తిని క్రమ క్రమంగా క్షీణిస్తూ, ఏ క్షణంలో చస్తామో తెలియక చస్తామనే భయంతో క్షణమొక యుగంగా గడపటంముందు ఇదో లెక్కా. అదీగాక మాకింకో భరోసా వుందండోయ్. ఇక్కడ పెరిగిపోయే జీవులను అదుపులో పెట్టటానికి మీ భృత్యులెటూ సరిపోరు. మీ కొలీగ్సందరూ ఎవరిగోలల్లోవాళ్ళుండటంవల్ల వాళ్ళవల్ల మీకే సహాయమూరాదు. అందుకని ఇవాళకాకపోతే రేపయినా మాలో కొందరిని మీ భృత్యులుగా తీసుకోకతప్పదు. అంటే కొంతకాలానికైనా మాకు నమ్మకంగా ఉద్యోగాలు దొరుకుతాయి. భూ లోకంలో ఏముందండీ ఎన్ని గవర్నమెంటులు మారినా ఎన్ని సంస్ధలు పెరిగినా నిరుద్యోగులకుమాత్రం దిక్కులేదు. అదీగాక మీరేమీ అనుకోకపోతే ఒక చిన్న సలహా. భూలోకంలో వస్తువుల ధరలు నక్షత్రాలంటుతున్నాయంటున్నారుకదా రేపో మాపో నరకం దాకా రావచ్చు. ఎటూ ధరలు మనదాకా వస్తాయి గనక, వచ్చిన తర్వాత మనల్మి దాటిపోలేవు కనుక మనకి వస్తువులన్నీ చౌకగా దొరుకుతాయి.
ఆయ్యా, ఒక సలహా ఎటూ విన్నారుకదా, రెండోదికూడా వినండి. అంతగా అయితే మాకో దోవ చూపించేదాకా వచ్చిన అభ్యర్ధులని క్యూలో నుంచోపెట్టండి. మా అందరికీ పొద్దున్నేలేచి కాఫీకి పాలకోసం దగ్గరనుంచీ, చివరకి వినోదంకోసంచూసే సినిమాదాకా క్యూలో నుంచోవటంఅలవాటే. అందుకని ఏమీ అనుకోము. పైగా అక్కడలాగాఇక్కడ ఉత్తచెయ్యి చూపించరుకనుక ఓపిగ్గా వైట్ చేస్తాము. ఇంకా కావాలంటే ఆ క్యూల్ని కంట్రోల్ చెయ్యటానికి మాలో కొందరిని నియమించండి. అంటూ సలహాలిచ్చారు.
మేము భూలోకానికి పోమని మూకుమ్మడిగా నినాదాలిచ్చారు. వీలుంటే సమ్మెకూడా చెయ్యటానికి సిధ్ధమయ్యారు.
ఈగోలతో పాపం యముడికి దిక్కు తోచటంలేదు.
స్వర్గం మూసేశారు. ఒక్క కేసు కూడా రావటంలేదని. నరకంలో మాత్రం జనం కిటకిటలాడుతున్నారు. అప్పటికే గవర్నమెంటువారి సిటీ బస్ లో లాగా కెపాసిటీకన్నా ఎక్కువమందినే కూరారు. అక్కడికీ యమధర్మరాజు అర్జంటుకేసులు తప్పితే తీసుకోవద్దని భటులకు గట్టి వార్నింగ్ ఇచ్చాడు. అలా తీసుకువచ్చిన వాళ్ళని భూలోకానికి పంపిస్తాననేసరికి యమభటులు హడలిపోయి భూలోకంలో ఎంత పెద్ద ప్రమాదాలు జరిగినా, ఎన్ని లక్షల ఆస్తి నష్టమయినా మనుషుల ప్రాణాలు మాత్రం దగ్గరుండి జాగ్రత్తగా కాపాడుతున్నారు. అర్జంటు కేసులకి కూడా స్ధలం చూపించలేక యముడు తికమక పడుతూ, ఆకేసులకు కారణభూతులయిన కల్తీదారులనీ, అతివృష్టి అనావృష్టులనూ ఛడామడా తిడుతున్నాడు. అక్కడికీ వరుణుడికి ఇంటర్ ఆఫీసు మెమో ఒకటిచ్చాడు. అతివృష్టినీ, అనావృష్టినీ తగ్గించమని. ఎంతకాలం చూసినా రిప్లయి రాకపోయేసరికి బ్రహ్మదేవుడికి ఒక అప్లికేషన్ వెట్టాడు. సృష్టిని కొంతకాలం ఆపమనీ లేకపోతే చాలా ఘోరాలు జరుగుతాయనీ.
బ్రహ్మదేవుడు అసలే భూలోకంలో గవర్నమెంటువారు కుటుంబనియంత్రణపట్ల చూపే శ్రధ్ధచూసి విసుక్కుంటున్నాడు. వున్నవాళ్ళకి కూడు పెట్టటం చేతకాక నేనిచ్చిన అనేక వనరులను సరిగా వుపయోగించుకోలేక వాళ్ళ చచ్చు మేధస్సును వుపయోగించి వున్న వాటిని కలుషితం చేసుకుంటున్నారని అక్కడికీ ప్రముఖులందరికీ కలలో స్వయంగా కనబడి చెప్పారుట ఈ ప్రయత్నాలు మానమని. కానీ అంతా అయ్యో బ్రహ్మగారు స్వయంగా వచ్చారే అని కనీసం నమస్కారమైనా చేయకపోగా పై వాళ్ళ ఆర్డర్స్ మేమీ విషయంలో మీకేమీ సహాయం చేయలేమని నిర్మొహమాటంగాచెప్పి వెంటనే ముసుగుతన్ని పడుకున్నారుట. పోనీ ఆపై వాళ్ళకే చెప్దామనుకుంటే వాళ్ళు కలలు కనే తీరిక కూడా లేనంత బిజీగా వున్నారుట. అయినా వీళ్ళే యింత మర్యాద చేశారు, వాళ్ళింకెంత చేస్తారోనని, ప్రజలలో తమయందు భయభక్తులు బొత్తిగా తగ్గిపోయాయని దిగులుపడుతున్న సమయంలో చేరిందట మన యమధర్మరాజుగారి పిటిషన్. ఇపుడేమీ చూడను పొమ్మని విసుక్కున్నాడుట చేసేదిలేక.
బ్రహ్మదేవుడికి పంపిన అప్లికేషన్కి కూడా సమాధానం రాకపోవటంతో యముడికి చిర్రెత్తుకొచ్చింది. నాకింకోళ్ళు సహాయం చేసేదేమిటి? చతుర్విధోపాయాలలో ఏదో ఒక ఉపాయంతో నా సమస్య నేనే పరిష్కరించుకుంటానని హూంకరించాడు. నరకంలో వున్న వాళ్ళలో కొందరికి ప్రమోషన్ ఇచ్చి భూలోకం పంపాలనుకున్నాడు. ఏ ఒక్కరూ ముందుకు రాలేదు. పోనీ కొందరినైనా ఏ చిన్న కారణం దొరికినా గట్టి రికమెండేషన్ తో స్వర్గానికి తోసేసి స్వర్గం తెరిపిస్తే కొంతరద్దీ తగ్గుతుందనుకున్నాడు. ఆలోచన వచ్చిందే తడువుగా ఒక పదిరోజులు చిత్రగుప్తుడితో సహా రాత్రింబగళ్ళు శ్రమపడి అన్ని కేసులూ వివరంగా చదివాడు. లాభంలేకపోయింది. ఒకటీ అరా దొరికినాయిగానీ, ఈ ఒకళ్ళిద్దరి కోసం రికమండ్ చేస్తే తమ ప్రపోజల్ వీగి పోతుందనుకున్నాడు. అందులోనూ పెట్టిన అప్లకేషన్ కే దిక్కూ దివాణం లేదయ్యే.
ఇంక ఇదికాదు పని అని చిత్రగుప్తునితో బాగా ఆలోచించినమీదట, నరకంలోని పాపులందరితో ఒక సమావేశం ఏర్పాటు చేశాడు. భూలోకానికి వెళ్ళేవాళ్ళని లక్షాధికారుల ఇళ్ళల్లో పుట్టిస్తానన్నాడు. మంత్రి పదవులిప్పిస్తానన్నాడు. కానీ జీవులంతాఏకమై కన్నుమూసి తెరిచేసరికి పదిమంది మంత్రులు మారుతున్నారు. లక్షాధికారులు భిక్షాధికారులవుతున్నారు. మేం వెళ్ళం పొమ్మన్నారు. అతిలోక సుందరుల రూపమిస్తానని ఆశపెట్టాడు. మామూలు ఆడవాళ్ళనే పదిమందిముందు రోడ్డుమీద నానాగోలా చేస్తుంటే పట్టించుకునే దిక్కులేదు .ఆ సంఘంలో ఇంక ఈ సౌందర్యంతో మేమవస్తలు పడలేము స్వామీ అన్నారు. అయినా భూలోకంలో పెద్దపెద్దవాళ్ళంతా ప్రపంచాన్ని స్వర్గంగామారుస్తామని కడుపునిండా తిండి, ఒంటినిండా బట్ట దొరుకుతుందనీ, ఇలా ఎన్నెన్నో ఆశలు పెడితే నమ్మి నమ్మి విసుగొచ్చింది. స్వర్గం కాదుకదా కనీసం నరకంలో వున్న ప్రశాంతత కూడా లేదక్కడ. ఇంక ఏ ఆశలకూ లొంగం పొమ్మన్నారు.
వీళ్ళు చాలా ఆరితేరిన ఘటాలు, ఇలా లొంగరనుకుని ఎవరూ లేకుండాచూసి ఒక్కొక్కళ్ళనీ పిలిచి బాబ్బాబు అని కాళ్ళూ గడ్డాలూ పట్టుకున్నంత పనిచేశాడు. లాభంలేకపోయింది. యముడుకి చిర్రెత్తుకొచ్చింది. నా అంతటివాణ్ణి ఇలా బతిమాలుతుంటే ఇంత విర్రవీగుతారా అని ఇంక భయపెట్టటం ప్రారంభించాడు. సలసల కాగే నూనెలో వేయిస్తాాననీ, అగ్ని స్తంభాలకు అంటగడతాననీ బెదిరించాడు. ఊహు, లాభంలేకపోయింది. పైగా నమ్రతగా యమధర్మరాజుకు యిలా విన్నవించారు.
ఆయ్యా, యముడుగారూ, తమరు మమ్మల్ని నూనెలో వేయిస్తారో, అగ్ని స్తంభాలకే కడతారో లేకపోతే నీరుగడ్డకట్టుకునే చల్లగాలిలో వదులుతారో అంతా మీ ఇష్టం, మేమేమీ అభ్యంతర పెట్టం కానీ మమ్మల్మి మాత్రం తిరిగి భూమి మీద పుట్టమనద్దు. అక్కడివాతావరణం ఏ క్షణంలో ఎలా వుంటుందో మీ బ్రహ్మగారికే అంతు పట్టటంలేదు. ఆ వాతావరణం తట్టుకోవటం ముందు మీరు చెప్పే బాధలు ఒక లెక్కలోవికావు. ఇంకా మామీద కోపం తీరకపోతే విషవాయువులు వదలండి. కావాలంటే కాలనాగులతో కాటు వేయించండి. ఒకసారి ఎటూ చచ్చాంకనుక చావంటే భయం లేదు. బాధంటారా? భూలోకంలో కల్తీ మందులూ, కల్తీ వస్తువులు తిని క్రమ క్రమంగా క్షీణిస్తూ, ఏ క్షణంలో చస్తామో తెలియక చస్తామనే భయంతో క్షణమొక యుగంగా గడపటంముందు ఇదో లెక్కా. అదీగాక మాకింకో భరోసా వుందండోయ్. ఇక్కడ పెరిగిపోయే జీవులను అదుపులో పెట్టటానికి మీ భృత్యులెటూ సరిపోరు. మీ కొలీగ్సందరూ ఎవరిగోలల్లోవాళ్ళుండటంవల్ల వాళ్ళవల్ల మీకే సహాయమూరాదు. అందుకని ఇవాళకాకపోతే రేపయినా మాలో కొందరిని మీ భృత్యులుగా తీసుకోకతప్పదు. అంటే కొంతకాలానికైనా మాకు నమ్మకంగా ఉద్యోగాలు దొరుకుతాయి. భూ లోకంలో ఏముందండీ ఎన్ని గవర్నమెంటులు మారినా ఎన్ని సంస్ధలు పెరిగినా నిరుద్యోగులకుమాత్రం దిక్కులేదు. అదీగాక మీరేమీ అనుకోకపోతే ఒక చిన్న సలహా. భూలోకంలో వస్తువుల ధరలు నక్షత్రాలంటుతున్నాయంటున్నారుకదా రేపో మాపో నరకం దాకా రావచ్చు. ఎటూ ధరలు మనదాకా వస్తాయి గనక, వచ్చిన తర్వాత మనల్మి దాటిపోలేవు కనుక మనకి వస్తువులన్నీ చౌకగా దొరుకుతాయి.
ఆయ్యా, ఒక సలహా ఎటూ విన్నారుకదా, రెండోదికూడా వినండి. అంతగా అయితే మాకో దోవ చూపించేదాకా వచ్చిన అభ్యర్ధులని క్యూలో నుంచోపెట్టండి. మా అందరికీ పొద్దున్నేలేచి కాఫీకి పాలకోసం దగ్గరనుంచీ, చివరకి వినోదంకోసంచూసే సినిమాదాకా క్యూలో నుంచోవటంఅలవాటే. అందుకని ఏమీ అనుకోము. పైగా అక్కడలాగాఇక్కడ ఉత్తచెయ్యి చూపించరుకనుక ఓపిగ్గా వైట్ చేస్తాము. ఇంకా కావాలంటే ఆ క్యూల్ని కంట్రోల్ చెయ్యటానికి మాలో కొందరిని నియమించండి. అంటూ సలహాలిచ్చారు.
మేము భూలోకానికి పోమని మూకుమ్మడిగా నినాదాలిచ్చారు. వీలుంటే సమ్మెకూడా చెయ్యటానికి సిధ్ధమయ్యారు.
ఈగోలతో పాపం యముడికి దిక్కు తోచటంలేదు.
(రంజని, ఎ.జి. ఆపీసు సాహితీ సమితి సంచికలో 1980 ల్లో ప్రచురించబడ్డ రచన ఇది.)
0 comments:
Post a Comment